kimbilir belki.... bilmiyordur bile benim hayatımdaki önemli yerini...
herşeye olumlu bakmayı ama pollyanna olmamayı,acıda çekmeyi;dozunda,olgunlaştıracak kadar;kimden öğrendim ben..
hayatımın baş kahramanı...
hafta boyu gelmesini istediğim derslerimin öğretmeni...
birlik duygusunu nasılda işlemiş içime,hep beraber üzülüp hep beraber sevinmeyi...kısacası paylaşmayı,derdi sevinci..
öğretmen istikbaldir...öğretmen istiklaldir..
inanmadığı hiçbirşeyi savunmayan,söyleyeceklerini sakince söyleyen,güzel öğretmenim benim...
bilmem ki;varsa beni seven insanlar,ben bugün hayata rağmen mutluysam,gülümsemeyi biliyorsam her daim;ailem ve sizin sayenizdedir..
bir insana saygı duymak için öncelikle onu sevmemiz gerektiğini,arkası boş bir saygının sahte olacağını,hayata dair herşeyin anahtarının sevgi olduğunu,sevdikten sonra saygınında başarınında mutluluğunda geleceğini nakış gibi ince ince işlemiş yüreğime..
işini sevmeyi;özen gösterip temiz pak gitmeyi, uygulayarak öğretti...
kendine değer vermeyi....
saygının kıyafetle,oturma şeklinle,dilde söylemekle olmayacağını, iyi insan olmakla,öğretilen değerlere bağlı kalmakla olacağını bana öğrettiğiniz için size minnettarım ...
nasıl şanslı öğrencileriniz...sizden öğrenecekleri onca şeyle hayata karşı bir adım önde başyalayacaklar inşallah...
bana öğrettiklerinizi yazmakla bitiremem ki...ama çok iyi billiyorum ki öğretmenim;anahtar kelimelerimiz;sevmek ve gülümsemek...
dünyalar güzeli bukle bukle saçlarına değmiş bu kıymetli toka...
hep benimle olacak...
sizi benim karşıma çıkartan hayata teşekkürler..
filiz reisoğlu'na...saygılarımla ve sevgilerimle...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder