23 Kasım 2013 Cumartesi

vefa imtihanıydı...sınıfta kaldı...olsun..

düşünce ve özellikle onu ifade özgürlüğünün;iktidar tarafından ülkemizin gelişmiş beyin ve kalemlerine yasakladığı bir ülkede yaşıyoruz gkc ne sandın! blog yazmak senin ne haddine...
artık kanamasada içindeki acıların anlanıyor olmasını geç,hüznünü hafifletmeye çalışmak yani yazmak bile suç...
neden diye düşününce de buldum sorumun cevabını...
vicdanlarına dokundum insanların...sonunda gördüm ki ortada bir yanlış var ama yinede devam edilecekse işte bunun adı vicdan...bir şey yokmuş,aslında herşey normalmiş gibi davranırken ansızın rahatsız eden birşeyler var demekki...
bir şey geldi aklıma yazayım dedim....anne şefkatiyle sevdiğim,bebeğim gibi gördüğüm,hiç kıyamadığım fln vs vs vs...yok ya...o da istemezdi böle olmasını da işte Allah istemiş elden ne gelir...
kader bu.. ama benim değil; onun vefa imtihanı...
hayatta en en en önemli duygunun vefa olduğunu öğrendim.. Allah'ım kimsenin sevgisine-kalbine-yaşanmışlıklarına ihanet edecek kadar beni vafasız bir kul eyleme... al canımı onun yerine ama yine de kimseyi böyle üzgün bir hayatla başbaşa bırakmama engel ol... al canımı....ne olur beni bir gün vefasız bir kul,bir insan eyleme..
affettim gitti bile...

en kolay olan...... denemek ise bedava!=)


"sevmek" bizim içimizde...kimilerinde ise biraz derinlerde..ama bulduğumuz an hayatı kolaylaştıran bir enstrüman o halde aramak için üşenmeyelim,hemen bulamazsak pes etmeyelim,geç kaldığımızı düşünürsekte umutsuzluğa kapılmayalım..sevgiyi içimizde biryerlerde ararken ,kendimize yolculuğa çıkıp KENDİMİZİ KEŞFEDELİM..benim kendimi keşfetme mutluluğumda hayatımın bir şekilde kıyısından köşesinden geçen,beni seven sevmeyen,üzen üzmeyen,gören görmeyen herkese teşekkürler...=))