görmeye değer;geçmişin siyah beyaz fotoğraflarına bakıp yepyeni bir karar vermek...soluk geçmişin üzerine atılan ilk renkli fırça darbeleri...
sesim çıkıyor mu benim,
hayat duyuyor musun beni?
benzersiz düşlerin taşındığı bir kalp...çirkin bir çocuk vardı, onu özledim...
bir dakika dur,bir şey konuşacağım seninle.
hep gitmek istediğim de gidemediğim o yere...
hep olmak isteyipte olamadığım o kişiye birşeyler söleyeceğim...
ne kadar da uzun zaman almış,sadece 'başarmak'la mutlu olacağımı kendime kabullendirmem.
onun içinmiş işte,keşiflere çıkmam; hayatta sadece başararak mutlu olunmazmış diye.
esenlerde gidecek var...
sen beni duymazken ,
ben beni duydum hayat...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder