anne benim uçmam gerek...

uzun süre sonra bulduğum çözüm bu... özgür kalmanın fiziksel olmadığını herşeyin yürekte bittiğini görmem zaman aldı belki ama sonuca ulaştım sanırım... nerdeydim ben?yaşadıklarımla büyüdüm büyüdüm büyüdüm de mi buraya geldim yoksa yapılan düşüncesizce davranışlara kırıla kırıla mı?...yok yoook ben tam bir sevgi arsızı şımarık bir kızım da hayatı görmek istediğim gibi mi görüyorum...bence uyudum,büyüdüm gibi göründüm ama büyümedim...bir gün bile büyümedim...benim gibi büyümeye karşı koymak hissiniz bugünler de oldukça oldukça baskın çıkıyorsa,hiç kimse ya da birisi olun...yok yok gelin beraber olalım...mutlu olmaya doğru yola çıkalım...mutsuzluklardan pay çıkarmak vaktidir belki de? ya da annenizden çok fazla uzaklaşmadan "uçma zamanı"dır? /gkctrn/