teşekkürler...

bu bir şükür yazısıdır... Yaradana, sabretme gücü verdiği için minnettarlığımı ifade yazısıdır...
içimin taaaa derinliklerinden kopmuştur...
mutlak mutluluk demiştim daha önce/sevmem böyle söylemeyi ama/ne de güzel söylemişim...şu yalancı dünyada gerçek olana-tek olana hissedilen bu teslimiyet duygusu...beni kendi içimde yolculuklara çıkartan bu emsalsiz saygı...sersemim karşında,acizim,küçüğüm çok küçüğüm...yeri göğü yaratan,can veren-yanına alan,hanesinde aklımıza gelen gelmeyen herşeyin sınırsız olduğu Allah'ım...tırtıldım şimdi kelebek oluyorum;rızanla...

alegorik dünya'm.

görmeye değer;geçmişin siyah beyaz fotoğraflarına bakıp yepyeni bir karar vermek...soluk geçmişin üzerine atılan ilk renkli fırça darbeleri...

sesim çıkıyor mu benim,
hayat duyuyor musun beni?

benzersiz düşlerin taşındığı bir kalp...çirkin bir çocuk vardı, onu özledim...
bir dakika dur,bir şey konuşacağım seninle.
hep gitmek istediğim de gidemediğim o yere...
hep olmak isteyipte olamadığım o kişiye birşeyler söleyeceğim...
ne kadar da uzun zaman almış,sadece 'başarmak'la mutlu olacağımı kendime kabullendirmem.
onun içinmiş işte,keşiflere çıkmam; hayatta sadece başararak mutlu olunmazmış diye.
esenlerde gidecek var...

sen beni duymazken ,
ben beni duydum hayat...