30 Ocak 2011 Pazar

sevgiden adam...

zamanın görüntü hali...
benim babam sevmek ve sevilmek için yaratılmış...öylesine delice,dolu dizgin sever ki anlamak zor;öyle derin ki o...hayat felsefesi,hayata katlanışı,her zorluğun altından ustaca kalkışı....her isteğimi hatta hayallerimi bile gerçeğe çevirmek için her cephede  kahramanca savaşan babam...kızlarını hata yaptığını hissettiğimizde ona karşı koyabilecek güçte yetiştirecek kadar yürekli babam...benim kardan babam derinde bir yerlerde...
suskun sever benim babam...gözleriyle sever,bakışlarıyla sever,sarılarak sever,öperek sever..hep sever..uslanmaz bir 'insan severdir' babam...bazen sorumsuzluk abidesi ama yinede sabırsızlıkla beklenen özlenen kişi...
beraber yürürken kolunu omzuma koyan ve arkadaşlarına beni "işte benim sevgilim" diye tanıştıran ilk aşkım...babam...hata yapacağımı hissettiği anda şöyle bir gülümser ama hiç bir şey söylemez...çünkü bilirki babanın görevi "ortada çukur var yandan geç kızım" demek değil,doğrusuyla yanlışıyla hayatı kendimce yaşarken o çukara düşersem eğer hemen yardıma koşup elimden tutacak ilk kişi olmaktır...neredeyse kilometrelerce öteden öle bir "ben hallederim" diyor ki yarın kıyamet kopacak olsa ve o " ben hallederim " dese hiç bir şey olmayacakmış gibi devam edebilirim hayata...=)
şiir yazarmış babam,resim yaparmış...kompozisyon derslerinde hep yardım ederdi bana hatta ablama ingilizceyi o öğretmiş;hayatımızın her yerinde babam...
hep düşünürdüm bir şey var o yeşil gözlerde...güzel gözlüm kıssa gözlerini baksa dünyaya...bakabilir miyim bende onun gibi sevgi ve saygı dolu?çünkü ilk kez o gösterdi bana gökyüzünde ki çok çok yıldızları. köydeydik ve babam "bak gökyüzüne,bir daha bu kadar çok yıldızı bir arada göremezsin" demişti...çocukluğu köyde geçmiş babam kırılgandı şehir yaşantısının vahşi uğultusunda...yıldızlar şehirde vardı belki ama başka bir manadaydı onun için...oysa ki babamın olduğu her yer;yıldızların çok fazla olduğu,pırıl pırıl bir dünya benim için...ve babamdan başka hiç kimse gösteremedi öyle güzel bir manzarayı...
az biraz üzülse babam "bana kızma babacım ben hem öksüz hem yetim adamım" deyiverir ya;canımdan can kopar...baba;hep mutlu olalım olmaz mı?
yıllar geçtikçe daha da sıkı arkadaş oluyoruz babamla...inanılır gibi değil belki ama babama söyleyemeyeceğim  bir şeyim olamaz...çünkü o çocuğunu olduğu gibi sevmeyi çok iyi bilen biri...hatta insanları...
bu yazıyı okuyanlara bir sır vereceğim.
benim babam senin babanı dövmez biliyor musun?sever,sadece sever...çünkü benim babamın silahı sevgi...
babam sevgisi...
kardan babam,george'm...
hiç bitmez,tükenmez...

29 Ocak 2011 Cumartesi

anne benim uçmam gerek...

uzun süre sonra bulduğum çözüm bu... özgür kalmanın fiziksel olmadığını herşeyin yürekte bittiğini görmem zaman aldı belki ama sonuca ulaştım sanırım... nerdeydim ben?yaşadıklarımla büyüdüm büyüdüm büyüdüm de mi buraya geldim yoksa yapılan düşüncesizce davranışlara kırıla kırıla mı?...yok yoook ben tam bir sevgi arsızı şımarık bir kızım da hayatı görmek istediğim gibi mi görüyorum...bence uyudum,büyüdüm gibi göründüm ama büyümedim...bir gün bile büyümedim...benim gibi büyümeye karşı koymak hissiniz bugünler de oldukça oldukça baskın çıkıyorsa,hiç kimse ya da birisi olun...yok yok gelin beraber olalım...mutlu olmaya doğru yola çıkalım...mutsuzluklardan pay çıkarmak vaktidir belki de? ya da annenizden çok fazla uzaklaşmadan "uçma zamanı"dır? /gkctrn/

en kolay olan...... denemek ise bedava!=)


"sevmek" bizim içimizde...kimilerinde ise biraz derinlerde..ama bulduğumuz an hayatı kolaylaştıran bir enstrüman o halde aramak için üşenmeyelim,hemen bulamazsak pes etmeyelim,geç kaldığımızı düşünürsekte umutsuzluğa kapılmayalım..sevgiyi içimizde biryerlerde ararken ,kendimize yolculuğa çıkıp KENDİMİZİ KEŞFEDELİM..benim kendimi keşfetme mutluluğumda hayatımın bir şekilde kıyısından köşesinden geçen,beni seven sevmeyen,üzen üzmeyen,gören görmeyen herkese teşekkürler...=))